Iako je i sam pomen karatea sinonim za brojne medalje crnogorskih takmičara, ipak je kvalitativni pomak u ovom popularnom borilačkom sportu u Crnoj Gori napravljen samo, i isključivo zahvaljujući podgoričkom klubu Omladinac.
Prije svega, zbog podatka da su karatistkinje Omladinca uspjele da probiju višedecenijsku barijeru i okite se seniorskim medaljama na najvećim takmičenjima u disciplini borbe.
A bronza Marine Raković u borbama na Evropskom prvenstvu 2012. godine na Tenerifima ušla je u anale crnogorskog sporta, kao prva, istorijska za Crnu Goru u borbama žena u seniorskoj konkurenciji, ali i prva medalja našeg karatea na najvećem takmičenju od sticanja nezavisnosti.
Prva od četiri velike seniorske medalje za Raković, od kojih je posljednja – bronza na 1. Evropskim igrama u Bakuu, bila prva i jedina za crnogorski olimpijski tim u Azerbejdžanu, pa je samim tim najtrofejnija takmičarka Omladinca još jednom upisala ime u anale našeg sporta.
U međuvremenu Raković je bila bronzana i na evropskim prvenstvima u Budimpešti i Isatanbulu ove godine, što joj je i omogućilo vizu za Baku.
Raković jeste prva, ali ne i jedina iz Omladinca, osvajačica seniorske evropske bronze, pošto je u finskom Tampereu 2014. godine Jelena Maksimović donijela jedinu medalju Crnoj Gori na 49. prvenstvu Starog kontinenta.
Ti uspjesi kruna su bespoštednog rada i treninga jednako za takmičarke, kao i njihovog trenera u Omladincu, Žarka Rakovića.
“Granica između uspjeha na velikom takmičenju i neuspjeha je samo u nivou posvećenosti. Ne znam ništa više kao trener od drugih, ali za mene i moje takmičare nema godišnjeg odmora. Često ni slobodnog dana u godini, i dok sada svi ostali odmaraju mi u Omladincu treniramo po tri puta dnevno. I ne samo što treniramo, već i svi najbolji takmičari moraju da vode po jednu grupu u školi karatea. Jedino tako, uz nesebičnu pomoć prijatelja, klub uspijeva da opstane, jer troškovi nastupa na takmičenjima uveliko prevazilaze dotacije od nadležnih institucija i Karate saveza“, objasnio je trener Omladinca Raković, koji je i selektor ženske reprezentacije Crne Gore u borbama.
A o njegovom, i trenerskom radu njegove supruge i najuspješnije crnogorske takmičarke Marine, sestre Irene i prvotimki Maksimović i Ane Drašković, najbolje govore rezultati – na desetine medalja i to kakvih:
Omladinac je ove sezone jedini klub iz Crne Gore čiji su takmičari osvajali medalje na Evropskom prvenstvu za kadete, juniore i mlađe seniore u Cirihu. U čast zlatnog mlađeg seniora Vladimira Jovića se u Švajcarskoj svirala himna, Maksimović je zaslužila bronzu, baš kao i junior Mario Hodžić, koji se na Svjetskom kadetskom prvenstvu u Španiji okitio zlatom.
Rakovićev klub je plasirao Crnu Goru na 7. mjesto u poretku Svjetskog kupa sa tri zlatne medalje (Hodžić, Anja Jović, Luka Cvijović) i srebrom Nenada Dulovića. Omladinac je na tom takmičenju nastupio sa samo šest takmičara.
“Iako smo na Svjetskom kupu nastupili kao reprezentacija, još nijesmo dobili ni centa od Karate saveza koji je u obavezi da pokrije troškove nastupa nacionalne selekcije. Nadamo se da će ubrzo, jer klub samo za zakupe sala za trenig godišnje potroši bezmalo 9.000 eura. Imamo obećanja od SO Podgorica da kao jedan od dva najbolja kluba u najvećem crnogorskom gradu dobijemo salu za trenige. Predstavnik gradske uprave Glavnog grada Rajko Ćupić bio je zatečen neuslovnošću naše sale iz koje donosimo najprestižnije međunarodne medalje, a u ime gradonačelnika, od Vladimira Rajčića smo dobili obećanje da će Podgorica obezbijediti Omladincu salu za treninge, ali i školarine za naše takmičare osvajače medalja sa najvećih takmičenja – objasnio je 34-godišnji tvorac sportskog čuda zvanog Omladinac.
Kako klubu uspijeva da sa svakog velikog evropskog takmičenja od 2011. godine donese medalju?
“Samo zahvaljujući apsolutnoj posvećenosti i profesionalizmu. U klubu smo odavno odbacili te floskule tipa „karate je amaterski sport”. To nije tačno, jer ako takmičar iz Turske za medalju na velikom takmičenju dobije 150.000 nagrade od svoje države, o kakvom se tu amaterizmu onda radi?! I ne samo u Turskoj, slično je u Francuskoj, Španiji, Italiji, Rusiji, dok je karate u Egiptu, Azerbejdžanu najpopularniji sport. I u Crnoj Gori je prema broju klubova i registrovanih takmičara u samom vrhu, tačnije, samo je fudbal ispred u našoj zemlji. A naš Karate savez je budžetom za sport dobio samo 35.000 eura, dok Turska karate federacija raspolaže sa šest miliona, a recimo Hrvatski savez sa 650.000. Ipak je u takvoj konkurenciji moguće napraviti rezultat, ali samo pod uslovom da si spreman da uložiš sve, ali sve bez izuzetka, u cilju osvajanja medalje. Ja se, recimo bavim samo karateom, a u cilju uspjeha žrtvovao sam zaradu, društveni život, odlaske na odmor… I porodični život se uglavnom odvija u sali, pošto i naša kćerka Una trenira dva puta dnevno“, naglasio je Raković.
Četiri godine bespoštednog rada trebale su Žarku Rakoviću da od sjajne karate škole Omladinca svog oca Nikole, napravi respektabilan klub. Od 2011. godine njagovi takmičari su, kao na traci, počeli da nižu medalje sa najvećih takmičenja.
“Led je juniorskom evropskom bronzom probila Maksimović 2011. godine, a onda su krenuli Marinini uspjesi. Četiri godine već držimo primat u zemlji u borbama žena, a na posljednjem Evropskom prvenstvu u Istanbulu smo sudijskom nepravdom ostali bez finala, pošto su u ekstra meču dalje prošle Ruskinje. Članice naše ekipe, Dragana Konjević, Tina Minić, Marina, Ana, Jelena i Anja još će donositi puno medalja. Ana je na posljednjem Balkanskom prvenstvu osvojila zlato preko prvorangirane na WKF listi, Turkinje Serap Ožčelik. Razbila je najtrofejniju tursku karatistkinju, ali to baš kod nas nije ispraćeno na pravi način”.
Šta je sa muškom ekipom?
“Evropski prvak u mlađim seniorima, Jović je predvodnik sjajne buduće ekipe. Polako će se u seniorsku konkurenciju uključivati Hodžić, Cvijović, Dulović, Aćim Hodžić, Vuk Popović… No, svima njima je za napredak potrebno da se bore protiv najboljih, a to košta. Premijer liga donosi ogroman broj bodova, ali mi smo kao klub pošli samo na dva takmičenja. U nastavku sezone Premijer liga se održava u Istanbulu, njemačkom Koburgu i Salcburgu. Država bi morala da nađe način da pomogne učešće najboljih crnogorskih karatista u tim gradovima, a nikome naravno na pamet ne pada da učestvuje u turnirima Premijer lige u Brazilu, Japanu ili SAD-u, to je svakako preskupo. Klub svaki cent ulaže u takmičare, pa moja porodica bukvalno živi od nagrada za Marinine rezultate, propisanih Uredbom o nagrađivanju vrhunskih rezultata crnogorskih sportista. Srećom, ona to radi u kontinuitetu”.
Marina Raković je trenutno 8. na svjetskoj rang listi WKF-a, prema kojoj Svjetska karate federacija planira i plasman na OI u Tokiju, ukoliko karate dobije zeleno svijetlo za jedino svjetsko takmičenje u čijem programu nije uvršten.
“U Bakuu je WKF napravio odličan sistem, koji je dobio sve pohvale, tako je i sa Mediteranskim igrama. Ne sumnjam da će karate biti na programu OI u Tokiju, jer je pritisak na MOK preveliki. Karate je u svim svjetskim zemljama zastupljen sa ogromnim brojem takmičara i vježbača. Mi želimo da spremni dočekamo taj trenutak, pošto je Omladinac uz rukometašice Budućnosti jedini klub iz Glavnog grada sa kontinuitetom osvajanja najvećih medalja na međunarodnoj sceni. A Premijer liga se toliko cijeni u karateu, da na primjer Poljakinja Kamila Varda, 7. na WKF listi, a nema nijednu medalju na velikim takmičenjima, dok Marina je poziciju ispod sa četiri velike evropske medalje. O značaju rejtinga prilikom žrijebanja za najveća takmičenja ne treba trošiti riječi. No, za sve to je potrebna veća pomoć institucija, a mi smo svjesni da Uprava za mlade i sport zahvaljujući našim rezultatima pomaže Omladincu neuporedivo više nego drugim karate klubovima. Zahvalni smo, naravno, ali je to premalo za vanserijski talenat i mogućnosti da Crna Gora u ovom sportu bude svjetska velesila“, zaključio je Raković.
Vijesti
