Kada je UEFA 2014. godine donijela odluku o pokretanju novog reprezentativnog takmičenja, Lige nacija, kao jedan od razloga za osnivanje navedena je lakša prohodnost ka velikim takmičenjima za male reprezentacije, koje nemaju šansu da često učestvuju na SP ili EP.
I već u prvom izdanju benefite takvog sistema osjetile su selekcije koje ili nikada nisu učestvovale ili kojih godinama nije bilo na velikim takmičenjima – riječ je o Sjevernoj Makedoniji, koja je izborila istorijski plasman na Euro 2020. Škotska je, takođe, plasmanom na EP prekinula post dug više od dvije decenije, a poslije drugog izdanja Lige nacija Vels je obezbijedio plasman na Mundijal nakon pune 64 godine.
U međuvremenu počelo je i treće izdanje najmlađeg Uefinog reprezentativnog takmičenja, a nakon deset vrelih junskih dana plasman u plej-of za Evropsko prvenstvo sanja i fudbalska reprezentacija Crne Gore.
”Sokoli” su dva puta savladali Rumuniju (2:0 u Podgorici i 3:0 u Bukureštu), remizirali s Bosnom i Hercegovinom (1:1) i izgubili od Finske (2:0). Uoči septembarskih, odlučujućih mečeva – sa BiH u gostima i Finskom kod kuće – Crna Gora ima sedam bodova i nalazi se na drugom mjestu na tabeli s bodom manje od “zmajeva”. Finci su na četiri, Rumuni na tri.
Osim eventualnog plasmana u plej-of Crna Gora bi mogla da bude lansirana i u Ligu A, gdje bi selekciju Miodraga Radulovića čekali mečevi s evropskim fudbalskim gigantima – Belgijom, Portugalom, Španijom, Francuskom, Hrvatskom… Ali, ono što je možda u ovom trenutku i najbitnije jeste činjenica da su “sokoli” praktično osigurali opstanak u Ligi B, gdje se takođe nalaze selekcije iz gornjeg evropskog fudbalskog doma.
A da je Crnoj Gori mjesto u Ligi B potvrđeno je u utorak u Bukureštu. Odavno Rumunija nije tako nadigrana, razbijena, potučena na domaćem terenu, odavno Crna Gora nije stigla do tako velike pobjede u gostima – 3:0 na stadionu “Đulesti” uz dominaciju Stefana Mugoše. Podgoričanin je upisao het-trik i postao drugi fudbaler u dresu nacionalnog tima, koji je na jednom meču postigao tri pogotka (nakon Stevana Jovetića). Mugoša je i prvi fudbaler koji je dao Rumunima tri gola na njihovom terenu još od Safeta Sušića i njegove simultanke u pobjedi Jugoslavije 6:4 na starom stadionu Steaue davne 1977.
Upravo je Mugoša zbog strogih kovid protokola, koji su ranije bili na snazi u Južnoj Koreji, a onda i povreda, propustio značajan broj utakmica u dresu reprezentacije. Sve je to, na svu sreću, prošlost, a napadač Inčona je obilježio ovaj ciklus s četiri gola, sva četiri protiv Rumunije.
”Nismo se plašili, nismo pomišljali da može da bude drugačije od ovoga. Zaista smo vjerovali u sebe od prvog minuta. Ne motiviše me protivnik, već igranje za moju reprezentaciju i da predstavljam moju zemlju. Veoma sam srećan, potrudiću se da nastavim”, poručio je Mugoša.
Reprezentacija Crne Gore je ciklus završila na isti način na koji je i počela – fantastičnim izdanjem i pobjedom nad Rumunima. U dva meča protiv “trikolora s Karpata” Radulovićevi momci su postigli pet pogodaka, a nisu primili nijedan. Sjajan podatak koji ohrabruje pred septembar.
”Nisam očekivao ovakav rezultat, ali jesam ovakvu igru. Ovo nije najveća pobjeda Crne Gore, ali jeste značajna. Rekao sam momcima da izađu na teren i igraju kako najbolje znaju. Poštujem Rumune, ali moje igrače ne bih mijenjao ni za jednog na svijetu”, bio je potpuno miran selektor Radulović.
Radulović je odmah poslije meča u Bukureštu na presu rekao da nema euforije, ali ova pobjeda još više dobija na značaju kada se pogleda na koga selektor nije mogao da računa – Stevan Jovetić, Stefan Savić, Milutin Osmajić, Uroš Đurđević, Matija Šarkić i Nikola Vukčević od početka ciklusa nisu bili u kombinaciji, a duel u Bukureštu propustili su Sead Hakšabanović i Adam Marušić. Ozbiljan bi to hendikep bio i za jače selekcije od crnogorske, ali je ekipa uspjela da iznese teret i na kraju bude nagrađena.
Takođe, čak osmorica fudbalera iz startne postave u Bukureštu, plus još četvorica koja su ušla s klupe, su u karijeri omirisali “barut” osporavane crnogorske lige.
”Uvijek sam govorio da vjerujem u tim, u sve momke. Nismo mogli da budemo u najjačem sastavu, ali vjerujem u sve igrače koje imam. Sve čestitke momcima, oni su veliki pobjednici”, poručio je Radulović.
Predstava pred 14 hiljada rumunskih navijača, koji su na kraju zvižducima ispratili svoje, a aplauzima crnogorske fudbalere ozbiljan je podstrek pred odlučujuće utakmice u septembru. A tada će Crna Gora, izvjesno je, biti kompletnija i spremna da ode korak dalje.
Odlučujuća utakmica je protiv BiH na strani 23. septembra, gdje pobjeda donosi prvo mjesto u grupi i otvara sva vrata, remi odlaže odluku za posljednje kolo, 26. septembra, kada dočekujemo Fince, a BiH gostuje Rumuniji.
Šta god da bude, uspjeh je već napravljen, cilj je ispunjen. Ipak, valja podsjetiti – od prvog i jedinog baraža za Evropsko prvenstvo prošlo je 11 godina, a Crna Gora ponovo mašta.
Vujačić i Tomašević počeli sva četiri meča
Zbog paklenog ritma u Ligi nacija nakon tek završene sezone, četiri utakmice u samo deset dana, kao i dugačke liste povrijeđenih igrača, Miodrag Radulović je mijenjao postave.
Tako je protiv Rumunije u Podgorici izašao, u tom trenutku, najjači tim, ili onaj koji se najbolje uklapao u “profil” utakmice, a onda je u Helsinkiju bilo devet promjena.
Mnogi su kritikovali Radulovićev potez da izvrši toliko promjena i praktično žrtvuje jedan meč – šta bi se desilo da je izveo najjaču postavu, niko sada ne može da kaže, kao ni to šta bi se dogodilo u narednim mečevima protiv BiH i Rumunije, u kojima je naša reprezentacija osvojila četiri boda.
Možda i izjava rumunskog selektora Anhela Jordaneskua da je njegova ekipa “patila fizički protiv Crne Gore” možda i najbolje govori o Radulovićevoj odluci da u Finskoj odmori gotovo cijeli tim.
Veliki broj mečeva i naporan ritam bili su prilika i da šansu dobiju debitanti, pa su prve minute u dresu reprezentacije odigrali Andrija Vukčević, Driton Camaj, Balša Sekulić i Viktor Đukanović.
S druge strane, jedino su Žarko Tomašević i Igor Vujačić u svakom meču bili u startnoj postavi.
Tomaševiću su čak nedostajala samo dva minuta pa da zaokruži punu minutažu u četiri meča (odigrao 358 minuta), Vujačić ga prati sa 337, Stefan Mugoša, Milan Mijatović i Marko Vešović upisali su po 270, Marko Janković 227, Aleksandar Šćekić 187, Risto Radunović 186, Adam Marušić 182 minuta…
