Veliki broj fudbalera iz najjačih liga Evrope sve više se nosi idejom da pokrenu štrajk kao vid poruke čelnicima UEFA i FIFA zbog sve većeg broja utakmica u kalendarskoj godini.
Novi, proširen format Lige šampiona, prošireni je i format Evropskog prvenstva, proširen je takođe format Svjetskog prvenstva, pa prošireni format Svjetskog klupskog prvenstva, pa onda i ta, za mnoge, nepotrebna Liga Nacija.
Utakmica je sve više, ritam mečeva postaje neizdrživ, a igračima, glavnim akterima “fudbalske predstave” u režiji birokrata iz kancelarija u Nionu i Ženevi je, izgleda, dozlogrdilo.
Prema pouzdanim izvorima brojnih vodećih evropskih medija postoje čvrsti nagovještaji o buntu fudbalera zbog aktuelne situacije, navodi se da je sve veći broj zagovornika među uticajnim fudbalerima i onim manje uticajnim, koji su u narednom periodu spremni da stupe u štrajk kako bi ukazali na svoj sve teži položaj.
“Doći će trenutak kada ćemo morati da stupimo u štrajk jer je to jedini način da urazumimo one koji odlučuju. Sve više rizikujemo, sada je više povreda nego što je ikad bilo jer je malo vremena za odmor”, rekao je fudbaler Barselone Žil Kounde.
Nije jedini Kounde u vapaju da se urazume “gospodari fudbala”, poslednjih meseci glas su digli i Pep Gvardiola, Tibo Kurtoa, Bernardo Silva, poslednji među njima i Rodrigo, svi oni su o tome javno pričali, kao i mnogi drugi fudbaleri, sada još više ohrabreni svjesni da je broj nezadovoljnih i prije svega zabrinutih fudbalera sve veći.
Nisu, međutim, svi ni protiv sve većeg broja utakmica.
Na primer, Argentinac Niko Gonzales kaže da ne bi mijenjao sadašnji format i raspored velikih takmičenja.
“Za nas je to sjajno, svi smo mladi igrači koji žele da igraju fudbal i što veći broj utakmica je dobro za ekipu. Ali kao što kaže naš trener (Tijago Mota), u tom slučaju ćemo morati da jedemo bolje, da odmaramo više i da spavamo mnogo”.
Sa njim se vjerovatno ne bi složio njegov sunarodnik Hulijan Alvarez, sada igrač Atletika, do juče Sitija, koji je minule sezone odigrao čak 75 utakmica.
Najglasniji u inicijativi za štrajk su najveće zvijezde fudbala, donekle i logično jer upravo igrači iz najjačih klubova i igraju najveći broj utakmica tokom sezone s obzirom na to da su redovno u završnicama svih takmičenja, igraju veći broj utakmica. Otuda, kod njih je potrošnja daleko veća nego kod, na primer, igrača koji igraju u osrednjim klubovima evropskih liga, jer oni tokom sezone odigraju do 40 utakmica.
Takvi igrači preskaču i reprezentativne obaveze pa je jasno da oni nisu pogođeni izmijenjenim formatima svih takmičenja. Oni čine većinu u najjačim ligama i to je problem koji mogu imati oni koji se zalažu za promjene.
Na ovu temu pričao je nedavno i Realov Brazilac Rodrigo, koji je trenutno van stroja zbog povrede. Njegova izjava je i pokrenula lavinu.
“Mislim da je 40 do 50 utakmica maksimum koji igrač može da postigne. Sve preko toga, padaš, jer je nemoguće da održiš visok fizički nivo. Ako ljudi žele da vide bolji fudbal, nama je potreban odmor”, poslao je više nego jasnu poruku Brazilac.
Ni pet izmjena koje su uvedene u pravila tokom pandemije korona virusa nisu mnogo popravile situaciju. Zamor kod igrača koji su najvažniji za ekipu i dalje je veliki.
Kakve opcije imaju igrači ako bi počeli štrajk?
Čak i da se izbore za manji broj utakmica, što je teško zamisliti (mada su i dalje upravo oni ti koji donose UEFA i FIFA najveći novac), da li će pristati i na smanjenje plata što bi vrlo vjerovatno bila realnost usled redukovanog broja mečeva.
Ogroman novac koji se upumpava u fudbalsku industriju znači i ogromne napore za glavne glumce ove predstave.
Njima, očito, ni silan novac koji primaju nije više toliko primamljiv ako će na kraju sezone ili pred sam kraj biti iznureni, iscrpljeni, isceđeni od nehumanog ritma utakmica.
Došao je izgleda trenutak da im se fudbal smučio.g sve većeg broja utakmica u kalendarskoj godini.
