Da nije bilo barona Pjera de Kubertena, utemeljivača modernog olimpizma, Francuza, a uz to i rođenog Parižanina, grad svjetlosti ne bi tako brzo dobio šansu da drugi put u samo 24 godine bude domaćin Olimpijskih igara, naročito nakon fijaska sa organizacijom 1900.
Ali, Parižani su ovoga puta odlučili da iskoriste ukazanu šansu i uspjeli su da se iskupe. Bili su sjajni za druge, a najgori za sebe – uprkos vrhunskoj organizaciji, umnogome uslovljenoj ogromnim novčanim ulaganjima, uprkos velikom interesovanju publike i novinara, organizatori su po završetku Igara saopštili da pretrpjeli velike finansijske gubitke.
Kuberten je, međutim, bio ponosan na svoj Pariz i mogao je mirno da ode u penziju, zauzevši mjesto počasnog predsjednika MOK-a. Njegove ideje nastvile su da se šire i afirmišu, sve do današnjih dana.
Takmičenja sa OI u Parizu 1924. prvi put je snimala televizija, a nekoliko mjeseci prije početka, tačnije u januaru i februaru, u francuskom Šamoniju održana je Međunarodna sedmica zimskih sportova – preteča Zimskih olimpijskih igara.
Kuberten je, međutim, bio ponosan na svoj Pariz i mogao je mirno da ode u penziju, zauzevši mjesto počasnog predsjednika MOK-a. Njegove ideje nastvile su da se šire i afirmišu, sve do današnjih dana.
Takmičenja sa OI u Parizu 1924. prvi put je snimala televizija, a nekoliko mjeseci prije početka, tačnije u januaru i februaru, u francuskom Šamoniju održana je Međunarodna sedmica zimskih sportova – preteča Zimskih olimpijskih igara.
Kao i četiri godine ranije u Antverpenu, Olimpijske igre u Parizu obilježio je mitski atletičar iz Finske Pavo Nurmi, koji je osvojio nevjerovatnih pet zlatnih medalja. Nikom prije njega to nije uspjelo! Trijumfovao je u trkama na 1.500 i 5.000 metara (i to istog dana, u razmaku od samo sat vremena), u krosu na 10 kilometara, kao i na ekipnim takmičenjima na 3.000 i 10.000 metara. Nurmi će blistati i na Igrama u Amsterdamu četiri godine kasnije, gdje je upotpunio kolekciju od devet zlatnih i tri srebrne medalje.
Na Igrama u Parizu briljirao je i Nurmijev zemljak Vile Ritola, koji je osvojio četiri zlatne i dvije srebrne medalje. Dominaciju čuvene generacije „letećih Finaca“ upotpunio je Albin Stenros, koji je slavio u maratonu, na trasi dužine koja od Igara u Parizu nikada više nije mijenjana – 42 kilometra i 195 metara.
Interesantna su bila i takmičenja u plivanju, u kojima se proslavio „američki Rumun“ njemačko-jevrejskog porijekla, Džoni Vajsmiler. No, uprkos osvajanju tri zlatne medalje, ovaj Amerikanac rođen u okolini Temišvara zavrijedio je još veću slavu na filmskom platnu, jer je snimio čak 12 filmova u kojima je igrao mega-popularnog strip junaka Tarzana.
Vajsmiler se i dan-danas smatra najboljim interpretatorom Tarzana, ponajviše zbog prave atletske građe i prepoznatljivog urlika. Igrao je i vaterpolo, a sa selekcijom SAD u Parizu osvojio je bronzanu medalju.
Ukupno je na ovim igrama učestvovalo 3.098 sportista iz 44 zemlje, a prvu zlatnu medalju osvojio je atletičar crne puti. Amerikanac Vilijam de Hart Habard je trijumfovao u disciplini skok udalj, postavivši svjetski rekord (7,76).
Najviše medalja, po očekivanju, osvojili su sportisti iz SAD-a, i to 45 zlatnih, po 27 srebrnih i bronzanih. Daleko iza njih bili su drugoplasirani Finci (14 zlatnih, 13 srebrnih, 10 bronzanih medalja), trećeplasirani Francuzi (13 – 15 – 10) i četvrtoplasirani Britanci (9 – 13 – 12).
Rubriku “U susret Tokiju” čitajte na sajtu Crnogorskog olimmpijskog komiteta
